این روزا مثل یه گدای کور شدم که به گدایی یه لحظه ی بی درد، تو کوچه پس کوچه های زندگی تلو تلو میخوره و اگرم بخواد دیگه چیزی از قشنگی ها نمیبینه.اونقدر غمگینه که با اومدن شب دلش میگیره و اونقدر خسته ست که با یه فوت برا همیشه میفته.

راستی چرا کسی فوت نمیکنه ؟